Kraków nieznany: Kopiec Kraka

Dziś będzie trochę o historii mojego miasta i jego legendarnych początkach.

Królewskie Stołeczne Miasto Kraków, jak sama nazwa wskazuje, związane jest z osobą legendarnego założyciela księcia Kraka, lub jak podają inne źródła, Kroka. Postaci tej w polskiej kulturze czasem przypisuje się również obok Lecha i Piasta funkcję jednego z prekursorów istnienia państwa polskiego i polskiej kultury, co dalece mija się z prawdą.

O Kraku wiadomo tyle, że żył w VII wieku i był jednym z książąt plemienia Wiślan, a Kraków był jednym z najważniejszych ośrodków tegoż plemienia, aż cały teren obecnej Małopolski na początku IX wieku znalazł się w granicach Państwa Wielkomorawskiego. Oznacza to, że chrześcijaństwo i cywilizacja dotarły do Krakowa na długo przed chrztem Polski i początkiem istnienia państwa Mieszka I.

Natomiast istniała jedna zasadnicza różnica. Chrystianizację Państwa Wielkomorawskiego przeprowadzali misjonarze Cyryl oraz Metody działając w interesie Cesarstwa Bizantyjskiego i Patriarchy Konstantynopola tworząc tzw. obrządek słowiański oraz język staro-cerkiewno-słowiański. Państwo to rozpadło się w wyniku najazdów plemion awarskich, które osiedlając się na południowych terenach Państwa Wielkomorawskiego założyły państwo nazwane później Węgrami.

Następnie na początku X wieku gród Kraka znalazł się w granicach Państwa Czeskiego, które znalazło się w sferze wpływów Cesarstwa Niemieckiego, a co za tym idzie, władzę zwierzchnią nad Krakowskim Kościołem przejął Biskup Rzymu. Zmiana ta była możliwa, gdyż wtedy nie było jeszcze podziału na Kościół Katolicki i Kościół Prawosławny. Następnie Kraków jako jedno z najważniejszych miast czeskich i jeden z głównych ośrodków tego państwa, został w roku 990 przyłączony przez Mieszka I do Polski i pozostał w jej granicach aż do 1795 roku.

Z postacią Kraka wiąże się legenda o Smoku Wawelskim, którego to ów książę pokonał, wyzwalając mieszkańców miasta z sideł okrutnej i krwiożerczej bestii. Na jego cześć został usypany kopiec, a mieszkańcy zgodnie z legendą nosili ziemię w rękawach, skąd wzięło się obchodzone na tymże kopcu do dnia dzisiejszego święto Rękawka. Przed Morawianami, w okresie panowania ów legendarnego księcia, Kraków znalazł się w zasięgu osadnictwa plemion celtyckich. W kulturze celtów kopce były powszechne i miały duże znaczenie w astronomii. Być może krakowskie kopce Kraka i Wandy są pozostałością po ich osadnictwie.

Choć Krakowi przypisuje się założenie miasta, to już mapy i źródła rzymskie z II wieku n.e. wspominają o ważnym ośrodku handlowym usytuowanym na dzisiejszym wzgórzu Wawelskim.

Badania archeologiczne wykazały, że osadnictwo na tym wzgórzu sięga czasów prehistorycznych.

Na terenie dzisiejszego Krakowa w czasach przed Chrystusem znajdował się jeszcze jeden prehistoryczny gród, którego ślady w przeciwieństwie do zmieniającego się na przestrzeni wieków Wzgórza Wawelskiego są widoczne aż do dziś, ale o tym innym razem.

Kopiec Kraka położony jest w bliskim sąsiedztwie centrum, co sprawia, że roztacza się z niego wspaniały widok na panoramę Krakowa. Bardzo łatwo też jest do niego dotrzeć, gdyż w pobliżu przebiega trasa Krakowskiego Szybkiego Tramwaju, a także główna arteria komunikacyjna stanowiąca wylot miasta w kierunku Wieliczki. Sam kopiec położony jest w bezpośrednim sąsiedztwie kamieniołomu Liban oraz Cmentarza Podgórskiego. Administracyjnie położony jest w Dzielnicy XIII.

Wokół kopca w oczy rzuca się nierówny teren, jest to nic innego jak przysypane gruzy fortu, który wokół kopca w XIX wieku wybudowali Austriacy jako część Twierdzy Kraków. Wokoło jest dużo zielonych terenów, wyposażonych w ławki i kosze na śmieci, co sprawia że jest chętnie wybieranym przez mieszkańców Krakowa miejscem rekreacji.